De geschiedenis van wijnhuis Kerschbaumer

De geschiedenis van ons wijnhuis is nauw verbonden met de geschiedenis van onze familie.Uit de zeer verschillende redenen hebben onze voorouders de wijnbouw bedreven. Even een reconstructie van het verleden.

We geven toe dat we over vele zaken slechts veronderstellingen kunnen maken of vermoedens kunnen hebben. Een feit is echter dat er in onze wijnkelder al minstens 200 jaar lang druiven geperst worden. En dit op dezelfde manier als we het op vandaag nog steeds doen, namelijk met een traditionele boompers. Op de boomstam staat het jaar 1793 gekerft. Dit jaartal geeft ons een eerste aangrijpingspunt.

Tijdens de tweede wereldoorlog was wijnbouw bijkomstig. In die tijd kwam het er voornamelijk op aan om (fysisch) te overleven. De toenmalige wijnkelder bood aan een aantal families bescherming tegen de bombardimenten van de geallieerden. Later, tijdens de sovjetbezetting, verstopten veel buren hun waardevolle levensmiddelen, zoals smout of zout, in onze grondkelder. Daar waren ze namelijk zeker dat ze beschermd waren tegen de plunderingen door de russische soldaten, daar zorgde mijn overgrootvader Johann Burger voor.

Mijn overgrootvader beheerste de russische taal perfect, omdat hij na de eerste wereldoorlog drie jaar lang in sovjetse gevangenschap geleefd heeft. Door zijn kennis van de taal kon hij met de bezetters op een vriendschappelijke manier communiceren en functioneerde hij als moderator tussen de inwoners en de soldaten. Als tegendienst lieten de sovjets zijn kelder met rust, en dus ook het smout van andere families.

De naam Kerschbaumer kwam een decennium na de tweede wereldoorlog voor het eerst naar Engelmannsbrunn. En dit door mijn opa Martin Kerschbaumer. Na zijn tienjarige Sovjetse gevangenschap kwam hij terug naar Oostenrijk. Hij gaf zijn vroegere thuisbasis Grimsing (in de Wachau) op en vertrok naar Engelmannsbrunn, om er mijn oma Theresia Burger te huwen. De wijnbouw was een belangrijke tak van hun landbouwsbestaan, dit naast veeteelt en akkerbouw.

Mijn papa Leopold en mijn oom Walter moesten reeds in hun kinderjaren vlijtig meehelpen om het bedrijf recht te houden. De boompers moest in die tijd met een houtspoel manueel bedreven worden. Daarvoor had men de fysieke kracht van de jonge zonen nodig. Vandaag kan men zich dat niet meer voorstellen!

Mijn papa Leopold leidde daarna met de ondersteuning van zijn broers en zijn vader het wijnbouwbedrijf verder. Dit niet in eerste instantie om een kwaliteitswijn te leveren, maar om zijn familie financieel veilig te stellen en om ons, zijn drie kinderen, een unieke kindertijd te schenken.

Het is mijn broer Martin die de wijnproductie drie jaar geleden grondig vernieuwd heeft, zodat we nu uitsluitend de beste wijnen vervaardigen (het persgebeuren met de boompers werd daarbij uiteraard behouden). De kwaliteit van onze wijnen heeft er een enorme sprong voorwaarts door gemaakt. Wat daar ook aan bijgebracht heeft, is het feit dat wij de wijnbouw voornamelijk als een grote hobby aanschouwen, en dat het ons heel wat levensvreugde brengt. De resultaten van ons werk worden bij regionale competitieve proeverijen reeds erkend en bevestigd.

Sinds kort ben ik, Michael, voor de wijnproductie verantwoordelijk (omdat mijn broer Martin naar België verhuisd is). Dit is echter slechts mogelijk door de sterke ondersteuning van mijn papa, oom Walter en vele anderen. En omdat de wijnbouw binnnen onze familie ons enorm veel plezier en vreugde brengt.

Geschreven door Michael Kerschbaumer